Ο Αύγουστος Ιουστινιανός για την ενσάρκωση του Χριστού

    Ο Φλάβιος Ιουστινιανός Αύγουστος υπήρξε μεγάλος οραματιστής Ρωμαίος αυτοκράτωρ του 6ου αιώνα μ.Χ. Ήταν ταπεινής καταγωγής από αγροτική οικογένεια, κι όμως έγινε αυτοκράτορας ολόκληρης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Την εποχή του τα σύνορα της Αυτοκρατορίας έφταναν μέχρι την Αίγυπτο και τη Συρία.

    Έδειχνε μεγάλη αγάπη για την Εκκλησία του και όπως ο Μ. Κωνσταντίνος επιθυμούσε την ενότητα της πίστεως στο κοινό σώμα της Εκκλησίας. Είχε πάντα λόγο και εμπλεκόταν στις θεολογικές έριδες δυναμικά. Στα πλαίσια της θρησκευτικής του πολιτικής συνεκάλεσε αρκετές συνόδους, καταδίκασε τον Ωριγενισμό, αλλά και έγραψε θεολογικά έργα στα οποία στήριζε τις θεολογικές του απόψεις επιχειρηματολογώντας πάνω σε αυτές, πάντα υπό το πρίσμα της Αγίας Γραφής και της πατερικής Παράδοσης.

     Στο έργο του, Κατά Μονοφυσιτών (contra monophysitas), ο Ιουστιανιανός προσπαθεί να ορίσει τις δύο φύσεις του Χριστού όπως τις νοεί η καθολική Εκκλησία και κατ΄επέκταση να υπερασπιστεί την Σύνοδο της Χαλκηδόνας (451μ.Χ.). Η αλήθεια βρίσκεται πάντα στη μέση και στο μέτρο. Η Εκκλησία δεν δέχεται ούτε τον πλήρη διαχωρισμό των φύσεων όπως έπραττε ο Νεστόριος, ούτε όμως και σύγχυση των φύσεων με τελική απορρόφηση της ανθρώπινης φύσης, όπως έπρατταν ο Απολλινάριος και ο Ευτυχής.

     Θα παραθέσουμε ένα απόσπασα από το έργο αυτό, σχετικό με την ενσάρκωση του Λόγου και την ανθρώπινη σωτηρία, το οποίο κατά την γνώμη μας έχει και έντονο ποιητικό χαρακτήρα. Χαρακτήρας μιας άλλης εποχής, με τα συν και τα πλην, όμως σε κάθε περίπτωση διαφορετικής, όπου ο ανώτατος διοικητής μιας πολιτείας είχε άμεσο και ενεργό λόγο στα θρησκευτικά ζητήματα και όχι μόνο σε οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής φύσεως θέματα.

P.G. 86, 1105-1108

ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝ ΔΕ ΟΤΙ Ο ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, 
Ο ΣΥΝ ΠΑΤΡΙ ΚΑΙ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΔΟΞΑΖΟΜΕΝΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝΟΣ, 
Ο ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΚΑΙ ΑΣΩΜΑΤΩΣ, 
ΤΟ ΕΚ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΦΩΣ, Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ, 
ΤΟ ΕΚΜΑΓΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΧΕΤΥΠΟΥ, 
Η ΜΗ ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΣΦΡΑΓΙΣ, 
Η ΑΠΑΡΑΛΛΑΚΤΟΣ ΕΙΚΩΝ, 
Ο ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ, 
ΟΥ ΠΕΡΙΙΔΕΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΦΘΟΝΩ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΠΙΚΡΑ ΓΕΥΣΕΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ, ΘΕΟΥ ΠΕΠΟΙΗΚΟΤΩΣ ΕΛΕΙΝΩΣ ΧΩΡΙΖΟΜΕΝΟΝ. 
ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΗΜΕΤΕΡΑΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΝ, ΕΠΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΧΩΡΕΙ, ΚΑΙ ΣΑΡΚΟΥΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΜΗΝ ΣΑΡΚΑ, ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΝΟΕΡΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΜΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΙΓΝΥΤΑΙ, ΤΩ ΟΜΟΙΩ ΤΟ ΟΜΟΙΟΝ ΑΝΑΚΑΘΑΙΡΩΝ, 
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.